Sinds de start van de Crafting Wearables Project in september 2013 is er veel gebeurd. Lees de korte samenvatting met de resultaten van de laatste 3 jaar en de vooruitzichten voor de komende jaren hieronder. Tot nu toe heeft ontwerper Pauline van Dongen de volgende wearables ontworpen. Van Dongen deed dit in nauwe samenwerking met het team van de Technische Universiteit Eindhoven (Tomico, Wensveen), de junior ontwerpers (Tognazzi, Zoontjes, Toeters), en de private en publieke partners (Philips, Artez, Xsens, Inntex): Onderzoek naar de draagbaarheid van 3D printen werd gebruikt als uitgangspunt voor het project
'Ruff', een ontwerp dat werd ontwikkeld tijdens een drie weken durende samenwerking met architect Behnaz Farahi. Het onderzoek vond plaats in het 
3D systems printing Lab in Los Angeles in januari 2015. Ruff is een 3D geprinte 
responsive wearable, gemaakt op basis van de gedeelde interesse van de ontwerpers om de interactie tussen lichaam en hun omgeving te verbeteren. Het ontwerp laat zien hoe wearables kunnen worden gemaakt met responsieve en dynamische eigenschappen zodat ze worden voorzien van bijna levensecht gedrag. Het vorige onderzoek vormde de input voor een ontwerp voor
Ultra-Personalized 3D printed schoenen en een ‘
3D-dress to impress’  voor minister Jet Bussemaker. Op Prinsjesdag stal Bussemaker de show in haar vernieuwende outfit: Be-tween. Het ontwerp was een crossover tussen digitale printtechnologie en traditioneel vakmanschap. Zowel haar kleding als schoenen waren gebaseerd op een 3D-bodyscan en ontwikkeld met behulp van logaritmen van het software programma 
'Grasshopper'. Hierin kon de minister haar persoonlijke voorkeuren aangeven wat vervolgens resulteerde in een outfit met een perfecte pasvorm.
Wearable Solar Dress en
Wearable Solar Shirt (integratie van zonne-cellen in kleding). De Wearable Solar Dress (2013) werd geïnspireerd door het concept van de groeiende toename van connectiviteit in onze moderne samenleving. De jurk integreert 72 dunne film zonnecellen, die de drager een duurzame bron van
off-grid energie bieden. De dunne film zonnecellen zijn flexibel en genereren voldoende energie om een typische smartphone batterij volledig op te laden in 1,5 uur (wanneer de jurk wordt gedragen in direct zonlicht). Het concept voor de Wearable Solar Shirt werd bedacht rond het idee dat het ontwerp ook geschikt moest zijn voor dagelijks gebruik. Het werd gemaakt volgens dezelfde filosofie als de Wearable Solar Dress, maar met als doel een meer algemeen maar toch modieus kledingstuk te ontwerpen. De wearable
Phototrope is een lichtgevend hardloopshirt. Door middel van semi-gestructureerde interviews verzamelde de onderzoekers gegevens die vervolgens verwerkt werden. Zo ervaren de hardlopers het shirt als een veilige ervaring, waarderen ze de innovatie, geeft het een gevoel van sociale cohesie, waarderen ze de mogelijkheden van interactie en hoe de wearable creativiteit aanmoedigt tijdens de trainingen. Er waren ook enkele kritische opmerkingen over de details in het model,de  stof keuze, het plaatsen van het licht en het gebrek aan zichtbaarheid van de omgeving. Van Dongen en Toeters werken momenteel aan het ontwerp-proces om de resultaten op korte termijn te publiceren. Het shirt zal in samenwerking met het TextielLab van het TextielMuseum worden gerealiseerd en zal de technologie van het breien toepassen in wearables. In het academisch deel van het project voltooide de onderzoekers het volgende: Lianne Toussaint heeft vier (van de vijf) hoofdstukken van haar proefschrift geschreven. Ze heeft een theoretisch kader ontwikkeld dat Maurice Merleau-Ponty's fenomenologie en Don Ihde's post-fenomenologie met de recente theoretische onderdeel van het 'nieuwe materialisme' combineert . Een theoretische en methodologische focus op materialiteit en uitvoering zorgt voor een voortdurende analyse van de ervaring van wearables als het gedragen wordt, terwijl het ook aandacht besteed aan het materiaal, de communicatieve en de ethische aspecten van draagbare technologie. Noot:  Toussaint kreeg een Fulbright beurs en was in staat om een ​​deel van haar onderzoek uit te voeren bij Parsons The New School in New York tijdens het herfst semester van 2015. Prof. Smelik en L. Toussaint hebben gezamenlijk  diverse artikelen en hoofdstukken geschreven om het theoretisch perspectief en de ontwerppraktijk van wearables bij elkaar te brengen. Samen zette ze de zogeheten
embodied approach van wearables uiteen en gebruikte het theoretisch raamwerk van het 'nieuwe materialisme' om zo kritisch te reflecteren op het fenomeen. Door het concept 
embodiment te onderzoeken wordt de ervaring van de drager toegepast in het ontwerp, de onderzoeksmethodes en de theoretische analyse. De komende twee jaar zullen we doorgaan met de ontwikkeling van dit concept. Maartje Couwenberg heeft een netwerk analyse van de productie van draagbare technologie in Nederland gemaakt. Crouwenberg deed dit onderzoek in samenwerking met de private partner MODINT, onder leiding van prof. Smelik. Het rapport is geschreven en bewerkt, maar Couwenberg heeft lijst van bedrijven en belanghebbenden die ze heeft geïnterviewd nog niet gepubliceerd om privacy redenen. Met het gevolg dat het rapport (nog) niet gepubliceerd is. Het onderzoeksteam is nog op zoek naar manieren om de resultaten wel te kunnen verspreiden.
De toekomst en de voortgang van het project Het onderzoek is min of meer binnen de oorspronkelijke planning gebleven; Er zijn geen ernstige veranderingen of vertragingen. Er zijn een aantal wijzigingen in de benoeming van de junior onderzoekers geweest, om zo het ontwerpproces van de ontwerper / onderzoeker Pauline van Dongen tegemoet te komen. Het projectteam denkt dat het realistisch is om de doelstellingen en resultaten van het project 'Crafting Wearables' in het najaar van 2017 te bereiken, met de definitieve publicatie in 2018 (symposium en tentoonstelling). De belangrijkste producten, het eigenlijke ontwerp van een aantal wearables, en de twee promovendi, zijn goed op weg.