Bioplastic fantastic is een speculatief project van Johanna Schmeer, een artieste die opereert op de grens tussen kunst en design. Zeven door haar ontworpen producten complementeren de behoefte aan voedingsstoffen en energie die de mens nodig heeft om te overleven. Door enzymen versterkte bioplastics, gevoed door kunstmatige fotosynthese, dienen als de bouwstenen voor het eindproduct. Waar kwam dit futuristische idee vandaan? Het begon allemaal met onderzoek op drie verschillende gebieden; de wetenschappelijke achtergrond, een analyse van hoe waarden en diverse omstandigheden in de maatschappij technologische producten vormgeven en een esthetiek/materialen studie. De hulp van wetenschapsadviseurs van
Imperial College’s Centre for Synthetic Biology and Innovation maakte een brede exploratie van synthetische biologie, materiaalwetenschap en kunstmatige fotosynthese mogelijk. Het project bestond onder andere uit workshops onder de “designing biology” slogan. Interactie met het product, gebaseerd op een fictief scenario, werd een onderdeel van de vorming van het eindproduct. Johanna Schmeer gebruikte de potentie die ligt in interactief design, dat steeds dichter bij het lichaam en de biologie komt. Het is zeer waarschijnlijk dat op korte termijn biochemische processen een plek innemen in onze technologische apparaten. Het concept van iets dat tussen een product en een organisme ligt is gebaseerd op recente onderzoeksresultaten van “biologische” cellen die gemaakt zijn van polymeren en enzymen. Bioplastic Fantastic verkent interacties die voort zouden kunnen komen uit de mix van materiaalinnovaties met biologie en nanotechnologie. De ontwerpster onderzoekt toekomst-design van binnenlandse producten die gemaakt worden van enzym-versterkte bioplastics. Zeven “biologische apparaten” worden gebruikt om eten en energie te produceren, dankzij kunstmatige fotosynthese: producten die simpelweg aan licht moeten worden blootgesteld om water, vitaminen, vezels, suikers, vet en mineralen te produceren dankzij een biologisch proces. Het idee van een zelfvoorzienende levensstijl, die de ontwerpster voorstelt, staat loodrecht op het technocratische Silicon Valley model. De door biologie beïnvloede esthetiek van dit project versterkt het idee dat de producten niet machine- of lab-achtig zijn. Kunstmatige sensualiteit, gedreven door biologie, is de oplossing voor het verlies van de natuurlijke sensualiteit van traditioneel eten. Het project stelt de grote vraag, om een discussie uit te lokken over de toekomst van design dat neigt naar meer sensuele en menselijke oplossingen door gebruik te maken van de meest recente wetenschappelijke doorbraken op het gebied van bio- en nanotechnologie. De zeven producten

1. ‘Rhod’ – produceert vet – biologisch proces gekopieerd van Rhodococcus bacteriën.
2. ‘Cyan’ – produceert suiker en zuurstof - biologisch proces gekopieerd van Cyanobacteriën.
3. ‘Pseu’ – extraheert water uit de lucht - biologisch proces gekopieerd van Pseudomonas bacteriën.
4. ‘Cual’ – produceert proteïnen - biologisch proces gekopieerd van Caulobacter bacteriën.
5. ‘Gluc’ – produceert vezel - biologisch proces gekopieerd van Gluconanacetobacter bacteriën.
6. ‘Lith’ – extraheert mineralen uit steen - biologisch proces gekopieerd van Lithotroph bacteriën.
7. ‘Lact’ – produceert vitaminen - biologisch proces gekopieerd van Lactic zuur bacteriën.